De telefoon ging afgelopen donderdag. ‘Met Wüllschleger’. ‘Met wie zegt u?’ ‘Met Wuulsle-ger’. Dat overkomt me wel vaker op die manier: de premie op een lastige achternaam J. ‘Oh, pardon, ik verstond het niet goed. Bent u die meneer van de kerstballen?’ Ik ben in de loop van de jaren al voor van alles en nog wat benaderd, maar dit is de eerste keer dat ik als verkooppunt voor kerstballen ben aangespro-ken. Er ontspon zich een leuk gesprek met een totaal onbekende dame uit het Noorden van het land. Ze had blijkbaar een verkeerd nummer gekozen. Ik vertelde haar dat ik dominee ben, maar dat dominees in de Adventstijd met andere waar de markt op gaan dan met kerstballen. Ze kon de humor er gelukkig wel van inzien. Helaas heb ik haar niets kunnen verkopen, maar wel heb ik haar het aanbod kunnen doen van het mooiste kerstgeschenk. Tegen sterk gereduceerde prijs: gratis zelfs. Ook heb ik haar nog kunnen wijzen op de mogelijkheid van een heel speciale kwantumkorting. Hoe meer je van deze gratis waar uitdeelt, des te rijker word je ervan. Dat heb je nou weer niet met kerstballen. Daarmee eindigde het gesprek. Goede Kerstdagen, mevrouw.

Ds. L. Wüllschleger